Het verhaal achter Nulduizend
Drie jaar geleden ben ik gestart met Nulduizend. Twee andere businessplannen waren reeds gesneuveld. Onderzocht en ingezien dat deze niet haalbaar voor mij waren. Dan maar in het diepe springen met Nulduizend.
Te veel vissers, te weinig vissen
Ik wist dat het moeilijk zou worden – dat had ik wel begrepen uit de eerdere plannen. Te veel vissers en te weinig vissen in de vijver. En er zijn alleen maar vissers bijgekomen!!! … en door de recessie zijn de vissen ook niet echt happig te noemen.
Veel bureaus zijn failliet gegaan of hebben drastisch gereorganiseerd. Het personeel is en masse voor zichzelf begonnen. Lang leve de coaches bij het UWV. Nu zitten we met nog meer vissers, en niet allemaal van dezelfde kwaliteit. Sommige retegoed en anderen… ik wil het er niet eens over hebben.
Daarnaast heeft de komst van [bijna] gratis aanbieders via internet het de leveranciers van kwaliteit niet makkelijker gemaakt. Helaas, maar het zij zo.
Creativiteit versus ondernemerschap
Nu had ik dankzij een van die eerdere plannen niet alleen inzicht in mijn markt gekregen, maar wist ik ook dondersgoed de zwakke punten van de creatieve ondernemer. Om kort door de bocht te gaan: de grootste valkuil van de creatieveling is dat hij/zij vaak een opdracht aanvaardt omdat het zo’n leuke opdracht is… goed voor de portfolio. De beloning in harde duiten doet er zelden toe.
Zelf ben ik natuurlijk ook een creatieveling, maar godzijdank zijn mijn hersendelen aardig in balans. De ondernemer in mij sprak en spreekt dan ook de createveling regelmatig streng toe. Natuurlijk ben ik op mijn bek gegaan, heb mensen geloofd die mij zouden helpen aan meer klanten als ik hun hielp voor een leuke prijs. Zij waren immers starters met dezelfde doelgroep. Helaas zijn deze mensen zelf alweer gewoon in loondienst. Hier een van mijn leerscholen.
Met veel tam tam aan de slag
Ondertussen dus aan de slag. Nulduizend.nl zag op 11-02-2011 om 11:02 uur met veel tamtam via met name social media het daglicht. En zo tamtamde ik nog flink wat door, iedere maand – jawel – op de elfde. Uiteindelijk aangekondigd er op 11-11-11 mee te stoppen. En zo geschiedde.
Daarnaast werd ik lid van StartMeUp, de Haagsche Business Club en zelfs BNI. Na StartMeUp schoof ik ook nog aan bij de Ronald McDonald Business Breakfast Club hier in Den Haag. De ene club bevalt mij beter dan de andere en nu ben ik alleen nog lid van den Haagsche Business Club en is mijn inschrijving van MKB Rotterdam bijna een feit.
Tien afdelingen tegelijk
Wat gebeurde er nog meer? Ik besefte dat ik opeens wel een heleboel afdelingen tegelijk was. Je bent naast de creatieve afdeling ook nog eens facilitair- en administratief medewerker, telefoniste [terwijl je net zo lekker bezig was], de afdeling marketing en communicatie en je eigen salesteam. Oh ja, en strateeg, leider… visionair
Dat betekende toch dat ik hier een daar nog wel wat werk te verzetten had. Geeft niets, vind ik leuk. Als er wat te leren valt ben ik in mijn element. Mijn sterrenbeeld Tweelingen kwam mij nog nooit zo goed van pas. Perfect!
En toen?
En toen? Hierover vertel ik volgende keer meer! Dan ga ik in op hoeveel moeite ik had met structuur brengen in mijn salesgesprekken… en vooral hoe ik mij uren aan de praat liet houden. Over waarom onze slogan ‘samen op weg van 0 naar duizend klanten’ klopt en geen loze kreet is. En natuurlijk over waarom ik besloot Versterk-je-Merk te ontwikkelen. Voorlopig staat het antwoord eigenlijk al hier.
Oh ja, en die ondernemers die mij klanten beloofden door te schuiven in ruil voor een lagere prijs… niet één hè!
